içinden heykeller geçen otel

Biz buralarda yoktuk yine:)
Güneşli mi güneşli, sıcak mı sıcak biryerlerdeydik...
Ama ne sıcak ne de güneş; bambaşka birşey ısıttı benim içimi.
Resimler ve heykeller.

İçinden onlarca heykelin geçtiği bir otelde kaldık, adım başı bir heykel, bir resim çıktı karşımıza.
Kaç tane olduğunu sayamadım bile. Sanırım yüze yakındır. Şimdiye kadar kaldığım oteller içerisinde en çok beğendiğim bu oldu haliyle:)



Sonradan fark ettim aslında otel olarak da çok güzel olduğunu.

En çok bu resmi sevdim. Ama fotoğrafını çekip de buraya koyunca baktım ki, bütün güzelliği kaybolmuş. Renkler gitmiş, duygu gitmiş.

Yine de koydum sayfama. Hatırlayım diye.



Bahçede gezmeye doyamadım; her an bir sürpriz, her köşede bir heykel. Bazıları gizli, sizin bulmanız gerekiyor:) Ya da bir anda sizi gözetleyen, çimlerin arasından kafayı uzatmış bir çift göz çıkıyor karşınıza.

Sonra yağmurlar başladı. Anladım ki, kış artık heryere gelmiş.
Deniz coştu, karardı. Dev dalgalar sahili sular altında bıraktı. Şimşekler çaktı, yağmur perde gibi yağdı.
Otelin kütüphanesinde bir berjere oturup, ayaklarımı pufa uzatıp, fırtına ve rüzgarın ıslığı, yağmur ve gök gürültüsünü dinleyerek kitap okumak muhteşemdi.