Merhaba sevgili sayfam

 (Fototğraf sevgili İnci'ye ait)

 
Sonunda şeytanın bacağı kırıldı gibi görünüyor :) Yazabiliyor muyum ne?
Yeni yazı bulmak umuduyla, vazgeçmeden sayfayı ziyaret edip, her seferinde hayal kırıklığı yaşattığım herkesten özür dileyerek başlamalıyım. Biliyorum bu sefer ayrılık çok uzun oldu.

İşte bu ayrılığın kısa bir özeti ya da, bir yazın kendimle muhasebesi:
Bütün yazı Ankara'da geçirmiş biri olarak yaz bitmek bilmedi bu yıl. Ve üstelik çooook da sıcak. 40 derecelere gözümüz alıştı da, 45 oldu mu "sıcaktan bunalmaya" başladık. Denizi her zamankinden çok özledim.
Hele Bozcaada'yı...

Büyük keyifle başlayan bahçe uğraşımız bu yıl  hayal kırıklığı ile sonlandı: Aşırı sıcak ve kuraklık, çalışanların işi bırakması vb, elimiz kolumuz bağlandı. her hafta gidebildiğimiz kadarıyla biz idare etmeye çalıştık. Herşeye rağmen, yalnızca enginarlar için bile buna değdi:)

  Laby yaz başında çok hastalandı. Bir hafta kadar evden ayrıldı, hastanede kaldı. Atlatamayacak diye düşünüp çok üzüldüğüm zamanlar bile oldu. Neyse ki bu güçlü kara kız direndi, pes etmedi, bizi bırakmadı... Eve geldiğinde hala serum yeri bantlıydı

 

Tatile gidemedik ama, evimizin terası, sıcak yaz akşamlarında kurtarıcımız oldu. Neredeyse hep orada yaşadık. Mutfağa, salata yapmanın dışında girmedim. (Ha bu arada gerçekten sıcaklarda yemek bile yapamadım..)

Minik kedimiz Misket, bu yazın neşesi oldu. Ünü Türkiye sınırlarını aştı:) Civardaki çocuklar kedi ile köpeğin dostluğuna tanık oldular, ezberler değişti..
Misket, bir sabah gittiği bahçe gezmesinden dönmedi... Laby ve Mimi hala yolunu gözlemekte...

Misket'in ayrılışının ertesi günü, hepimizi şok eden bir şey oldu.
Bütün günümüzü geçirdiğimiz bahçemizin üzerine, binanın en üst kat balkonun parapeti düştü, büyük bir gürültüyle patladı... Her günkü rutinin dışında bir gün yaşamakta olduğumuzdan (bu şans mı, kader mi, ya da her ne ise) hiç birimiz orada değildik. Mucize eseri kimseye bir şey olmadı
O günden bu güne, ne dışarı çıkabiliyor, ne de bu olanları açıklayıcı söz bulabiliyoruz...(soranlar için hemen söyleyim: annemin ısrarı ile asılmış koca bir nazar boncuğumuz bile vardı) Böylelikle bu yıl için bahçe keyfimiz bitti...

Biz bu yaz tatile gidemedik ama Mimi, annene/dede/teyzeyle epeyi deniz keyfi yaptı.
Tatil sonunda olması gereken kulak/boğaz operasyonuna denizin faydaları sayesinde şimdilik gerek kalmadığını öğrenmek, bizi mutluluktan havalara uçurdu.

Bu yaz Mimi çok büyüdü. Görüntüsü oldukça değişti.
Kendi kararıyla kulaklarını deldirdi. Doktorun kararıyla gözlüklü oldu:) Doğanın kararıyla da, ön dişler, yenilerine bırakmak üzere yerlerini terkettiler..

Eylül büyük bir telaşla geldi...
Mimi'nin doğumgünü yer yıl olduğu gibi "coşkuyla" kutlandı:) Bahçede yapılması planlanan parti, dışarıdaki tehlike sebebiyle, içeriye alındı..
Bayram, referandum, dünya basket şampiyonası, okul hazırlıkları; ard arda bizi nefessiz bıraktı.

Şimdi ortalık sakin:)
Ah! bütün bunlara bir de okul değişikliği sıkıştırdık araya...Hem de ne değişiklik: Okul açılışından 2 gün önce belli oldu:)
İşte koca yaz, şu kadarcık özete sığdı bile:)

Ben mi?
Her zamanki gibi kafamda, çoğu başlamadan çöpe giden bir sürü yeni projeyle didiştim durdum...
Ankara'da geçirilebilecek en güzel yazlardan birini geçirdim, çok spor yaptım bol bol yüzdüm (şaka gibi değil mi?:)) Pek çok 3y biriktirdim.
"İnsanlarla ilgili öğreneceğim herşeyi öğrendim artık" dediğim an, yepyeni insanlarla, yepyeni hayat tecrübeleri yaşadım; şaşırdım, kırıldım, üzüldüm... Eski dostların bir gülüşüyle kendime geldim, sevindim, mutlu oldum...
Daha ne olsun ?....

Merak etmeyim, mutfağa da giriyorum artık:)

Bir de son not:   
Mimi'nin sayfası yeniden açık. Ben muhtelen sık ekleme yapamam ama, Mimi artık kendi anılarını kendi yazmak, yorumları kendi cevaplamak ister diye düşünüyorum...Orada da sevgiyle paylaşmak dileği ile...